Ahh Ankaramm...Türkiyemm..
Sıradan bir pazar günüydü biz Ankaralılar için 13 Mart 2016.
Gençler için ise hayatlarının en heyecanlı günlerinden biri Üniversite sınavının ilk ayağı YGS vardı sabah.
Hava da ne güzeldi.Bahar kokusuyla içimiz ferahlamış,sınavdan çıkan gençlerde stres atma arzusu.
AVM ler,caddeler,Bahçeli,Kızılay,Güvenpark tıklım tıklım..
Bende Ankamall'e gidip biraz dolanayım dedim.
Biraz alışveriş yaptım,sonra eve geçip diğer işlerimi de halledeyim diyerek çıktım AVM den..
Akşam saatleri dönüş yine kalabalık.
Buraya kadar okuduysanız güzel başlayan günümün özetini okudunuz, ya sonra ?
Dünyada kıyameti yaşamak nedir öğrendik biz 13 Mart 2016 'da..
Dakikalar müsaade etti diye,o bomba o durakta patlamayı seçti diye, tesadüfen yaşıyoruz ve bu satırları da tesadüfen hayatta olan biri olarak yazıyorum size.
O sarsıntı,O ambulans sesleri,o yangını,o insanların hali, nasıl nasıl gidecek gözümün önünden ?
Arkadaşımın tam yanı başında,dibinde patlayan bombadan sonra ,o sesini, ağlamasını ben nasıl unutacağım..?
O Allahın cezası bomba hepimizin içinden bir şeyleri aldı götürdü,masum insanları,sınav sonrası stres atan gençlerin geleceğini,hayallerini,umutlarını,annelerinin babalarının kuzularını,daha doğmamış anne karnındaki Elif'i....
Tam da ben bu yazıyı yazarken son dakika girdi haber bültenlerine..
İstanbul Taksimde Patlama!
Yine mi dedim yine mi ?
Daha Ankara içimizde sönmemişken başka masum canlara kast etmişler..
Allahım dayanamıyorum, neden diyorum neden ?
Ne elde edeceksiniz masumlara kıyarak?
Patlama günü susmayan telefonumda her arayana iyiyim ben demekten UTANIYORUM ben..
Fiziken iyiyim belki ama ruhen iyi değilim ben..
İyi değiliz..Hiçbirimiz.
Oraya gitme,kalabalıklara girme, tenhada gezme,dışarı çıkma. Çıkarsan ölebilirsin korkusuyla yaşar olduk.
Ankara'da Kızılay özellikle Güvenpark buluşma noktamızdır. Arkadaşlarımızı ailemizi beklediğimiz,heykelin etrafındaki kuşlara simit attığımız,yaz akşamlarında çekirdek çitlediğimiz,gençlerin gitar çaldığı, ulaşımın demir başlarından Güvenpark, Kızılay..
Şimdilerde ise gitmeye korkar hale geldiğimiz, hayallerin hayatların son bulduğu, bir sonraki patlamada biz mi orada olacağız korkusuyla baktığımız yer..
O noktadan binlerce kez geçtim, bir daha Kızılaya ne zaman giderim bilinmez ama bir gün gittiğimde nasıl adım atacağım oraya ben ? :(
Televizyon izlemiyorum artık yine bir kötü haber duyacağım diye..
Ve dua ediyorum bol bol sebep olanlar hem Allah katında hem de dünyada cezalarını misliyle bulsunlar diye..
Teröre,kana,ölüme alışmayacağız!
Unutmayacağız!
Bizi sindiremeyecekler!
İstedikleri her neyse başaramayacaklar!
Ölenlere Allahtan rahmet,kalanlarına ise bol bol sabır diliyorum..
Milletimize sabır diliyorum.
Güzel günlere hasret kaldık..
Diliyorum ki en kısa sürede hayatımız normal akışına döner,ülkemiz huzura kavuşur..
Ne kadar doğru özetlemişsin:( Bizi kim iyileştirecek artık?:(
YanıtlaSilİyileşmek zorundayız.. Aksi halde durumumuzu düşünmek istemiyorum :(
SilSöylenecek bişey yok çok iyi dökümüşsün içini. Bizde korkuyoruz ve dışarı dahi çıkamıyoruz. Allah yardımcımız olsun
YanıtlaSilAmin :(
SilAnkaram...:( anneannem...çocukluğum...
YanıtlaSiliçim kanıyor içim
:(((((((
SilDuygularını Ankarada yaşayan biri olarak o kadar iyi anlıyorum ve katılıyorum ki
YanıtlaSilAllah yardımcımız olsun :((
Sil:((( ne diyebilirm ki:((
YanıtlaSilSöyleyecek söz bırakmadılar :((
Sil